Bavul hazırlandı, yarın eve gidiyoruz. Tamam burası da evim ama kalbimdeki evim sanki İstanbul'da. Geçen sene yazlık isterken Hıdırellez de sanırım benim cin ali çizimlerim yanlış anlaşıldı, bize oldu iki kışlık ev. Halbuki bir önceki sene kendimi şezlong da güneşlenirken, kocamı da masa başında çizmiştim , artık çalışmak istemiyorum diye. Moskova'dan iş teklifi gelince ona benim de dileğim kabul oldu, emekli oldum . Yoksa hiç istemiyordu evde oturmamı :)
İki ay oldu tam, çok özledim evimi, dostlarımı. Eee biraz da İstanbul'u , ya da birazdan biraz fazla. Trafiği hiç özlemedim mesela, burada da trafik var ama her yere metro da var, bazen 15 gün oluyor hiç arabaya binmiyorum.
Moskova da büyük şehir ama bir İstanbul değil. Aslında yemyeşil bir şehir ama kış ile birlikte grilere boyandı, güneşte görünmeye pek hevesli değil. Kısa günlerde de gün aymadan tekrar bayılıyor. Anlıyacağınız tam sıkılmaya başlamıştım ki, tatil imdada yetişti, hem de öyle böyle değil tam yirmi gün İstanbul'dayım. Ulan İstanbul seviyom seni galiba.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder